Sagi transferowe, czyli to czego, kibice nie lubią najbardziej

Bo przecież jak można lubić sytuacje, którym towarzyszy ciągła niepewność? Dodatkowo chodzi o Twój ukochany klub, a Ty po prostu często nie wiesz co myśleć, gdyż zalewa się fala sprzecznych informacji.
Wszystko zaczyna się w miarę normalnie dany klub chce zakontraktować zawodnika. Wydaje się proste, prawda? Otóż wcale takie nie jest, bo do akcji wkraczają media, które swoimi artykułami i newsami sieją zamęt i dezorientacje. Przypomina to trochę akcje dywersyjne na wojnie. A ty kibicu czytaj to wszystko i nie miej zielonego pojęcia o co chodzi i jak jest na prawdę. A wystarczyłoby sprawę zostawić prezesom, aby w ciszy gabinetów dogadali się ze sobą i dopiero w razi udanej transakcji o sprawie poinformowali media.W końcu w razie fiaska, czego oczy nie widzą (i nie przeczytają) tego sercu nie żal.

Najbardziej popularną sagą ostatnich okien transferowych była saga o kryptonimie "Modrić". Ten filigranowy chorwacki pomocnik w poprzednim letnim okienku stał się numerem jeden na liście Romana Abramowicza. I od czerwca się zaczęło. Ależ było emocji i zwrotów akcji. Przygoda trwała 3 miesiące i po wielu burzliwych wymianach zakończyła się patem. Modrić został w Tottenhamie. Ale ile przeżyli kibice jednego i drugiego klubu, to nikogo nie obchodzi. Mimo zawartej wcześniej gentlemeńskiej  umowie z prezesem Kogutów i olbrzymiej ofercie Chelsea, Luka nie został sprzedany. Nie pomogło mu nawet to, że odmówił treningów z drużyną. W to wszytko weszła prasa, która niemal codziennie ogłaszała sprzeczne komunikaty: raz, że Modrić podpisał kontrakt, innym razem, że nie chce odchodzić, następnie, że Abramowicz zrezygnował itd, itd. Wracając do kibiców, niebiescy cieszyli się z nowego zawodnika, a fani Spoursów chcieli by młody Chorwat jak najszybciej zniknął z WHL. Na końcu i tak ci pierwsi obeszli się ze smakiem, a drudzy musieli przeboleć zniewagę i znów zaakceptować Modricia.Czy było to potrzebne? Wątpię.
Chorwat jednak się nic nie nauczył, bowiem podczas tego lata również rozpoczął kampanię na rzecz opuszczenia Tottenhamu; tym razem na rzecz Realu. Widać chłopakowi mało wrogów, bo robi to znów w bardzo nieelegancki sposób.

Inną sagą transferową, która miała miejsce w ubiegłym oknie była sprawa o kryptonimie "Cesc". Chłopak o katalońskim DNA, który dusił się u Kanonierów i tęsknił do swych braci i sióstr w Barcelonie. Tu też mieliśmy długie tygodnie przepychanek, sprzecznych informacji, w których prześcigały się angielskie i hiszpańskie gazety. Tu także nikt nie myślał o kibicach. A przecież toczyła się sprawa o odejście kapitana Arsenalu, mózgu drużyny. Co czuli i myśleli fani  o rewelacjach ukazujących się w mediach. O swoich wiernych kibicach nie pomyślał również sam zainteresowany. Deklaracje Fabregasa, że chce za wszelką cenę odejść do Barcelony oraz  dodatkowe dopłacenie do transferu mocno nadszarpnęły jego wizerunek jako jednej z ikon klubu z Londynu.

Fot. ALBERT GEA REUTERS

Sagi mają to do siebie, że elektryzują i wywołują emocje, jednak nie u kibiców danych klubów, ale u dziennikarzy z mediów o słabej randze, by nie powiedzieć tabloidowej. Prawdziwego kibica to po prostu męczy. Właśnie on traci na tym najwięcej, bo niszczone są jego wieloletnie sympatie do zawodników,oraz wiara w ich oddanie dla klubu. Tracą na 

nich również sami piłkarze, którzy często zapewniali dozgonną miłość drużynie i herbowi, a potem próbowali na wszelkie sposoby uciec do lepszych pieniędzy(bo głownie on są  powodem). Najczęściej się jednak zdarza się tak, że tylko w klubie, który się niechlubnie opuściło, było się tak naprawdę wielką gwiazdą.